Του Γιώργου Π. Τριανταφυλλόπουλου
Το μότο γνωστό και πολυφορεμένο. Κάθε φορά που πρόκειται να εκταμιευτεί κάποια από τις δόσεις του δανείου της τρόικας τα ίδια και τα ίδια παίρνουν το δρόμο του εκφοβισμού. Καθώς η νομιμοποίηση του συστήματος εξουσίας έχει τρωθεί ισχυρά η πειθώ έχει αντικατασταθεί από τον εκφοβισμό. Ένα σκηνικό ψεύδους και φόβου έχει στηθεί.
Ψεύδος γύρω από το μέγεθος και τις δαπάνες του δημοσίου, γύρω από τον αριθμό και το ποσοστό επί του πληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων, γύρω από το εργατικό κόστος, γύρω από το κοινωνικό κράτος γύρω από όλα. Όλα όσα ισχυρίζονται και προπαγανδίζουν είναι ψεύδη. ΟΛΑ.
Κατά τη διάρκεια των εποχών της σχετικής ευημερίας κανείς, πλην ελαχίστων γραφικών, δεν ενδιαφερόταν για τις αδικίες του συστήματος για την εκμετάλλευση του καπιταλισμού, για την πολιτική διαφθορά και τη διαπλοκή. Το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα στηριγμένο στην υπόσχεσή του για συνεχή ευημερία και υποσχόμενο ένα όλο και καλύτερο μέλλον είχε σημαντικά περιθώρια πειθούς. Καθώς όμως η εποχή της σχετικής ευημερίας απομακρύνεται ταχύτατα αποτελώντας πλέον ένα όνειρο και αντικαθίσταται από έναν εφιάλτη για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους η πειθώ του συστήματος εξαντλείται ταχύτατα. Στη προσπάθειά του να ενισχύσει την νομιμοποίησή του στηρίζεται και πάλι στην ψυχολογία των μαζών, που αρνούμενες να δεχτούν την πραγματικότητα την εκλαμβάνουν σαν κάτι πρόσκαιρο. Σαν μια μπόρα που θα περάσει και θα βρεθούν πάλι οι εργαζόμενοι στην προηγούμενή τους κατάσταση.
Τα παραπάνω βέβαια βρίσκουν ένα στερεό υπόβαθρο σε προηγούμενες συνειδησιακές καταστάσεις άμετρης εγωπάθειας και άκρατου ατομικισμού. Σε ένα υπόβαθρο που, στηριγμένο σε πραγματικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές πραγματικότητες είχε δημιουργήσει ψευδείς συνειδήσεις. Το ψεύδος αφήνει ανοιχτή την ελπίδα πως πάλι θα ξανάρθουν οι παλιότερες εποχές. Καθώς όμως όλο και περισσότεροι κατανοούν πως η πραγματικότητα είναι πλέον τελείως διαφορετική και η δυνατότητα πειθούς όλο και μειώνεται το ψεύδος συνδυάζεται πλέον με το φόβο. Φόβο για το αύριο. Φόβο και ελπίδα. Φόβος άλογος. Φόβος μεταφυσικός. Φόβος που στηρίζεται στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου. Αρχικά ο φόβος της πτώχευσης. Όταν αυτός δε στάθηκε ικανός να σταματήσει της λαϊκές αντιδράσεις επιστρατεύτηκε ο φόβος της εξόδου από το ευρώ. Και έπεται συνέχεια.
Παραπληροφόρηση, παραπλάνηση και ψεύδος συνδυάζονται αρμονικά στην προσπάθεια αποτροπής της κατανόησης των πραγματικών δεδομένων της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Σε μια προσπάθεια απόκρυψης τόσο των πραγματικών δεδομένων της κρίσης όσο, και το κυριότερο, των αιτίων της. Ο καπιταλισμός και το πολιτικό σύστημά του πρέπει να παραμείνουν στην αφάνεια και στο παρασκήνιο. Στο παιχνίδι αυτό δεν έχει καμιά σημασία αν κάποια πρόσωπα υπηρέτες του συστήματος θα ριχτούν στον καιάδα. Αυτό είναι αναπόφευκτο σε εποχές κρίσης. Το μόνο που έχει σημασία είναι να διασωθεί το σύστημα.
Μία από τις πλέον σημαντικές συνιστώσες του σκηνικού του τρόμου που στήνεται στις τηλεοράσεις και στις καθεστωτικές, με το αζημίωτο φυσικά , εφημερίδες αφορά τους μισθούς και τις συντάξεις. Τρόμος πάνω από την Ελλάδα. Κανείς δε μπαίνει, φυσικά, στον κόπο να αποδείξει την αλήθεια της πρότασης. Γιατί η αλήθεια καμιά σχέση δεν έχει με τον τρόμο που επιβάλλεται να καλλιεργηθεί. Ο λαός πρέπει να εμπεδώσει πως τα δάνεια παίρνονται για το καλό του. Για να πληρωθούν οι μισθοί και οι σύνταξη της γιαγιάς. Κανείς δε πρέπει να υποπτευθεί πως η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική ο τρόμος είναι η καλύτερη ασπίδα στην αναζήτηση. Ο τρόμος που καθηλώνει και αφοπλίζει. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα όπως τη δείχνουν τα στοιχεία; Στον επόμενο πίνακα βλέπουμε τα δεδομένα του κρατικού προϋπολογισμού για τα έτη 2010, 2011 και τις προβλέψεις για το 2012.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://aristeroblog.gr/sites/default/files/%20_ΔΑΝΕΙΑ_%20Η%20ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ.doc#overlay-context=front
ΠΗΓΗ: aristeroblog.gr (9/1/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου